@Mafkees schreef:
Na de vele blije posts in het ‘Wat dragen wij vandaag’-topic mijnerzijds zal het geen verrassing meer heten, maar sindskort ben ik trots bezitter van een Seiko SDGM003.
Het model heeft een moderne maatvoering: 48,6mm lang x 40,5mm diameter en 11mm hoog. Het verdient nog benadrukking dat ik, voor het omdoen van deze Seiko, wekenlang uitsluitend mijn vintage Omega Constellation met een diameter van 34mm gedragen heb. Desondanks heeft de grootte van de SDGM geen seconde verveeld. Wat mij betreft heeft dit model de perfecte verhoudingen voor de middelgrote pols (17-18cm).
Ik was oorspronkelijk van plan om een uitgebreid vergelijkingstopic te typen tussen deze SDGM003 en de geroemde SARB033. Ten aanzien van prijs/kwaliteit heeft Seiko zichzelf namelijk overtroffen wat mij betreft, en de SARB033 is op dat vlak de maatstaf qua dress horloges. Ik heb echter niet de juiste plaatjes van de SARB033 in mijn archief en daarom laat ik de beeldvergelijking maar zitten.
Iets korts wil ik nog wel over de vergelijking kwijt: de SDGM003 is ongeveer twee keer duurder dan de SARB033. Daar staat tegenover dat Seiko bij de SARB concessies heeft moeten doen: de stalen band is niet je-van-het, met name de sluiting die zo frustrerend openstaat, de wijzers hebben zo’n gek lumenvakje en het glas is niet ontspiegeld. Ook is de kast niet zo spannend. Daar staat overigens tegenover dat de SARB hetzelfde uurwerk heeft als de SDGM (6R15). Waar de SARB dus qua prijs/kwaliteit uitblinkt met het uurwerk en punten laat liggen op de afwerking, is de afwerking van de SDGM echt ‘next level’ terwijl je het moet doen met hetzelfde uurwerk.
Je kunt je overigens afvragen hoe erg dat gegeven is. De werkpaardjes van Seiko staan immers zo bekend om hun betrouwbaarheid en nauwkeurigheid. En zien we de ETA-2824 ook niet in horloges van €250-€1000 terugkomen, al dan niet elaborèe? Goed, enige extra regulatie fabriek-af zou altijd fijn zijn. Persoonlijk ben ik echter sterk van mening dat ik dat budget liever extra in de afwerking zie dan in het uurwerk, zodra het uurwerk aan een bepaald basisniveau voldoet. En het 6R15-C uurwerk voldoet daar gewoon aan. Zo simpel is het.
Gedurende de tijd dat ik mij in horlogeland bevind, heb ik best wat afgeflipperd. Zo’n 25 exemplaren in +/- 2 jaar tijd. Soms laag segment, soms wat hoger, maar voornamelijk midden- tot hoog segment vintage met af en toe een uitstapje naar modern. Zo hebben zowel de SKX007 als de SARB033 een tijdje in huize Mafkees gelogeerd. Kortgezegd vond ik modern wel prettig, maar er miste toch een klik, een horloge moet namelijk een charme of bijzonderheid hebben. Bij vintage kun je dat karakter of ‘heritage’
noemen, waardoor een middelmatig exemplaar toch begeerlijk wordt. Bij modern miste ik deze klik en de twee voorgenoemde Seiko’s waren dan ook binnen no-time weer weg.
De interesse in modern was er simpelweg niet bij mij…totdat ik kennis nam van de SDGM003. Toen zich eenmaal een mooie kans voordeed om een nieuw exemplaar aan te schaffen via Solojapan, kon ik de verleiding simpelweg niet weerstaan.
Natuurlijk heb ik mij goed verdiept voordat ik de figuurlijke trekker overhaalde. Ik wist derhalve wat ik kon verwachten maar toch deed dit ‘Seiko’tje’ (
) mij de mond openvallen toen ik hem uit de doos haalde en grondig bekeek.
Allereerst is de kast werkelijk subliem afgewerkt. Van bovenaf is de kast haarfijn geborsteld met een gepolijste lunette, die overigens nog een fraaie extra facet heeft. De binnenkant van de kastpoten, die tegen de eindschakels aan zitten, zijn gepolijst ter contrast en voor extra diepte. De zijkant kent dezelfde borsteling als de bovenkant, met een schuin en gepolijst vlak ertussen. Dit geeft een uniek effect dat op de wristshots wel duidelijk wordt. De kroon, ingelegd met een onyx, is een kwestie van ‘hate it or love it.’ Persoonlijk ben ik van kamp ‘love it’. Noem het #stijltje, zullen we maar zeggen. De ultieme knipoog op een dress horloge, zoals men dat vroeger ook nog wel eens durfde.
Vervolgens even aandacht voor de band. Hier kan ik eigenlijk met één woord volstaan: HULDE. De band kent namelijk dezelfde geborstelde afwerking als de boven- en zijkant van de kast, met schakels die aan beide breedtezijden met een hoek van 45 graden aflopen, hetgeen een prachtige diepte ten gevolge heeft. Tussen de buitenste- en de binnenste schakels zit een gepolijst deel ter contrast. Het geheel voelt uiterst solide en de sluiting fungeert als eindschakel, waardoor er geen lelijk ‘klepje’ openstaat.
Plaatje van het WWW:
Geen zorgen, ik ben nog niet klaar. Ik was in het bijzonder verrast door- en zeer onder de indruk van het afwerkingsniveau van de markers. De manier waarop het licht speelt met de groeven is onbeschrijflijk en deze aandacht voor detail verdient alle lof, gezien het prijspunt van de SDGM. Op onderstaande foto zijn de wijzers ook mooi te zien, zij het iets uit focus. De uren- en minutenwijzer zijn zo gemaakt dat telkens slechts een van de twee facetten licht vangt. Dit zorgt voor heel lange en elegante wijzers.
Wel even klikken voor HD hé? Als je echt wilt inzoomen (geloof me, dat wil je) dan kun je het beste eerst opklikken voor groot, vervolgens rechterklik en ‘open afbeelding in nieuw tabblad.’
Tot slot: de wijzerplaat. Waarom heet dit model ook wel de ‘Grand Cocktail’? Op de vorige foto werd het al iets verklapt maar aanschouw: hìèrom.
De haast goudbruine sunburst is niet op beeld vast te leggen zonder deze tekort te doen. Zelfs de meest minieme beweging van de pols brengt ogenschijnlijk oneindig veel roering in de sunburst, die overigens sterk van kleur- en intensiteit verschilt afhankelijk van het licht dat erop valt. Bij neutraal licht is het reliëf van de wijzerplaat in het pianolak-zwart te bewonderen maar bij avondlicht binnenshuis is de wijzerplaat geheel vlak, zoals de SARX035 dat is.
De SDGM003 biedt kortom een fenomenaal totaalpakket zonder echte concessies. Daarnaast heb je voortdurend een ‘ander’ horloge om doordat de wijzerplaat zo dynamisch is. Op het geheel heb ik twee kritiekpunten: het uurwerk, waarvan ik reeds heb uitgelegd waarom het eigenlijk helemaal geen nadeel is, en het feit dat de gesp geen extra verstelgaatje heeft. De band komt overigens wel met vier halve schakels dus er is zeker een mouw (band
) aan te passen.
Ik las tijdens mijn vooronderzoek overigens een discussie tussen enthousiastelingen over dit model. Er werd geopperd dat de SDGM’s wellicht uit productie zijn gehaald omdat ze qua afwerking zo dichtbij het hogere segment horloges (GS dus) lagen, dat de verkoopcijfers van laatstgenoemde daaronder gingen lijden. Ik geloof het direct want tegen dit horloge, op dit prijspunt, valt niet te concurreren.
Hopelijk heb ik jullie een beetje weten te vermaken met mijn ellenlange gezwets. Al met al zit ik alweer ruim een uur te tikken
(e.e.a. met excuses voor de telefoonfoto’s en de stofjes hier en daar)Mafkees out!
) mij de mond openvallen toen ik hem uit de doos haalde en grondig bekeek.
Berichten: 24
Deelnemers: 17